(12 juli 2019)
Door de Els-smiley vzw werd aan de kinderafdeling van het Imelda Ziekenhuis te Bonheiden geschonken:
-Baby lepeltjes, kommetjes, eetbordjes, rammelaars,auto’s
(29 april 2019)
Na het ontbijt de opruim en het inpakken. Daarna had iedereen nog tijd om in La Roche wat rond te kuieren en eventueel een souvenir te kopen om daarna af te sluiten met een lunch.
Bedankt Chantal, Jaak, Gonda en Jan voor dit schitterend weekend met alles erop en eraan. Het was weer af!! Iedereen heeft er ten volle van genoten en we hebben de batterijen weer eens kunnen opladen. Hopelijk tot volgend jaar!
Veel dank ook aan Buy4Life steunfonds die de huur van ons verblijf sponsorden en al zoveel keer bijgedragen heeft om onze kas te spijzen!!!
(28 april 2019)
Zondag… pistolekesdag! Bruine en witte met alles erop en eraan. Koffiekoekjes, smikkel smakkel. Wat niemand van de groep wist! De paashaas himself is nog in het land, die trotseerde de regen om aan de ontbijtborden paaseitjes te brengen.
Lieve paashaas
Schattige baas
Sorry voor de regen
Gelukkig kan jij ertegen
De eitjes, een mooi gebaar
Hopelijk tot volgend jaar
Pijnlijk nieuwtje. Onze Frans is vanochtend uitgeschoven in zijn douche. Al ons vrouwelijk schoon was direct bereid om hem te evacueren maar hij had zijn deur op slot gedaan dus heeft hij zichzelf moeten behelpen. Spijtig!! Na wat pijnstillers gaat het de goede kant uit. Gelukkig maar.
En dan was er ook nog even tijd voor wat gezelschapsspellen.
Na de middag start onze traditionele zoektocht, deze keer in La Roche.
Afspraak om twee uur aan het stadhuis van La Roche.
Parapluke, parasolleke, ééntje voor de regen en eentje voor de zon. Inderdaad, het parapluke hebben we nodig bij het vertrek NAAR La Roche. Het parasolleke hebben we nodig bij het vertrek van de zoektocht (met wat fantasie toch).
De groepjes worden herverdeeld want er zijn een paar afvallers maar iedereen content en vol goede moed. We vertrekken met zes groepjes. Ook Carine stapte mee, volop herstellende van een maandenlange ziekte en revalidatie! Chapeau!!
Onderweg was er een drank-en koekjesstop waar iedereen zich
tegoed deed aan de lekkere havermoutkoekjes van onze Steven.
Afspraak op de plaats van vertrek om daarna in spanning terug naar Les Merlettes te rijden. Wie wordt de winnaar van 2019? Daar gaat onze eerlijke, onbevoordeelde jury over beslissen.
Ondertussen had Chantal de prijzentafel uitgestald. Winnaar of verliezer, het maakte niet uit want het waren stuk voor stuk schitterende prijzen.
Na nog een natje kropen we in een droog en warm bedje. Tot morgen.
(27 april 2019)
Tussen acht en negen zitten de meesten van ons aan de ontbijttafel. En dan worden er spannende nachtelijke avonturen verteld. Joery die de vorige nacht liever nooit meer meemaakt. Zo zeker dat hij was toen hij gisterenavond het licht uitknipte en ALLEEN onder de lakens kroop. Zo schrikken dat hij deed toen hij om drie uur vannacht ontdekte dat hij NIET MEER ALLEEN in bed lag. Zijn haar ging recht omhoog staan (kan dat???).
Zijn tweelingbroer lag pal naast hem. Bij nader onderzoek bleek het een grote spiegel te zijn waarin hij zichzelf zag.
Chantal die bijna de mug belde omdat haar ventje met veel oei’s en aai’s naar zijn hart greep. Rollend van de pijn over het bed. We veronderstellen nu dat zijn kuit naast zijn hart ligt zodat hij bij kramp in de kuit naar zijn hart moet grijpen. Mannenlogica!!
Vandaag is het safaridag. Het regent maar niets kan ons deren. De dapperen aller Galliers gaan te voet, de minder dapperen met de auto. Zelf uit te zoeken wie met wat gaat.
Afspraak om twaalf uur aan het Parc à Gibier. Ondertussen arriveerden nog andere groepsleden zodat we voor het weekend bijna voltallig zijn.
Wolven trotseren doe je niet met een lege maag dus ….
ter plaatse eerst effe reserves opbouwen met een hapje en een drankje…
Rond vier uur, terug naar Les Merlettes om aan de eerste lading aperitief te beginnen.
De kleinste spruit, een smiley-Adriaantje; kindje van Bart en Ellen, die onmiddellijk ieders hart veroverde!
Jaak en Jan nog even naar het station om ons SUPER enthousiast Evelientje op te pikken. Op haar eentje met de trein van Gent om erbij te kunnen zijn. TOP
En dan knorden de magen weer. Lekker voorgerecht dat werd gevolgd door kalfsfricassé met aardappelen in de schil of vis en als toetje een heerlijke panna cotta met aardbeiencoulis.
19 uur. Iedereen op het appel voor onze avondactiviteit. Groepjes werden gevormd. Iedereen (of toch bijna) had een voorwerp meegebracht dat voor hem of haar een speciale betekenis heeft. Kennen wij elkaar voldoende? Dat zal blijken uit deze proef. Resultaat! Dit is niet zo simpel. Soms grote hilariteit maar dikwijls werd er stil geluisterd naar pakkende verhalen.
En dan was het tijd voor een slaapmutske en een dutke . Sweet dreams!
(26 april 2019)
La Roche maar zo ver zijn we nog lang niet. Drie kleinkinderen kwamen slapen. Dus de ochtend is hectisch. Boterhammetjes smeren, eitjes bakken, fruit en koekjes in de boekentassen en vertrekken naar school.
Natuurlijk dat er nog wat kleinkinderrestanten liggen. Een beugel, een klasagenda etc. Mamie en papie vinden het onverantwoord dat je dat niet achterna brengt. Dus voor de tweede keer die ochtend op weg. En ondertussen tikt de klok. Als eerste aankomen op het juiste adres was onze ultieme droom maar die verdwijnt ondertussen als sneeuw voor de zon.
Klokslag één UUR …… welle weg . Man, het vrouwtje en de hond(Flor) zitten in de mobilhome met onze ditjes en datjes. Ondertussen nog wat over en weer gewhatsapp met de schoondochter in verband met de voorbije ochtend en nacht. De zon en de sfeer gingen samen de hoogte in. WAUW. Geen file. Onderweg effe een stopje voor een plasje en een wasje en dan terug richting La Roche. Tijdens de rit werden we regelmatig op de hoogte gehouden door Chantal en haar gevolg (Jaak, Jackie, Joery, Kris en Ilse). Waar ze waren , wat ze gegeten hadden of waar ze geplast hadden…. Onze Jaak had zelfs wildgeplast!!!!
Yes!!! Wij arriveerden als tweede. Net te laat om de bestelwagen van broer en schoonzus uit te laden. Spijtig?? Eerlijk gezegd niet. Het had wel wat arbeid gekost want dat zag je duidelijk aan ons Chantal. Aan haar kleurtje te zien dacht ik dat ze minstens twee marathons zonder oponthoud had gelopen.
De volgende uren kwamen de anderen druppelsgewijs binnen gedruppeld. De ene al fitter dan de andere. Chrisje en Veronique stapten, neen kropen uit de auto alsof ze in één ruk van Zuid-Afrika kwamen. Hebben jullie al ooit iemand gezien die uren op een paard gereden heeft en daarna op blote voeten over kiezels moet lopen? Ja?? Zo leek het. Gelukkig hadden ze ook een zoon bij die het helemaal zag zitten.
In de loop van de namiddag waren er een aantal dapperen die hun botinnen aantrokken om te gaan wandelen, anderen deden dat om te aperitieven.
ZALIG . Wat nieuwtjes uitwisselen en gewoon genieten. Meer moet dat niet zijn. Klein minpuntje waar uiteindelijk niemand zich aan stoorde. De brouwer kwam niet opdagen. Moest die ook al van Zuid-Afrika komen? Gelukkig hadden we wijn en fruitsap bij om de dorstigen te laven.
Half zeven …. Aan tafel!!!!! Heerlijk met alles erop en eraan. Zalig voorgerecht (foto’s zeggen meer dan woorden)
en uitmuntend hoofdgerecht gevolgd door een lekker dessertje. Wat is het leven mooi. Mijn buurvrouwtje, schatje hoor, heeft een vistrauma en kreeg de vis niet door haar strot! Wat dat trauma juist inhoudt moet je aan haar maar eens vragen. Het heeft te maken met een parabel over een vis en een non.
En dan ……..genieten we na met ” bartetteren “ en een zalig tukje. Tot morgenvroeg. Slaapwel lieve vrienden. We see you tomorrow. Sweet dreams
Buy4life Steunfonds VZW
steun@buy4life.be
www.buy4life.be
